Korte geschiedenis Vereniging van Eigenaren Noorderplassen

De geschiedenis van de vereniging loopt zo ongeveer gelijk op met die van de wijk Noorderplassen. In 1992 werden de woningen in de zgn. fase 1 betrokken. Deze eerste fase bestond uit de straten Bakboord, Overstag en Stuurboord. Op 30 januari van datzelfde jaar vond de oprichting plaats van de Vereniging van Eigenaren Noorderplassen. Het lidmaatschap van die vereniging bleef aanvankelijk beperkt tot de bewoners van die drie straten.

In 1993 werden de woningen in de 2e fase opgeleverd: Loefzijde en Lijzijde. Door Eurowoningen werd voor deze fase reeds op 3 juni 1992 een afzonderlijke vereniging opgericht. De eerste echte bewonersvergadering vond plaats op 20 april 1993.

Het werd beide verenigingen spoedig duidelijk, dat gezamenlijk optrekken effectiever zou zijn dan gescheiden opereren. Na de nodige voorbereidingen werd dan ook in de ledenvergaderingen van beide verenigingen van 3 maart resp. 15 april 1994 besloten te fuseren. Deze fusie werd in een gezamenlijke bestuursvergadering op 8 juni 1994 geëffectueerd.

Voor de fasen 3, 4 en 5 (Land in Zicht, Aan de Wind en Op Koers) werden daarna geen nieuwe verenigingen meer opgericht. De bewoners konden en kunnen zich rechtstreeks bij de bestaande vereniging aansluiten.

In de loop van haar bestaan heeft de vereniging in haar contacten met de gemeente en Eurowoningen en Oranjewoud het nodige weten te bereiken. Een permanente steen des aanstoots is van het begin af de houten brug naar de Hoge Vaart geweest. Is de situatie heden ten dage nog niet ideaal. Aanvankelijk was de toestand nog problematischer. De brug moest in het begin namelijk door middel van een slinger met handkracht worden geopend. Dit openen duurde ongeveer 25 minuten, het sluiten nog eens 20 minuten. De nodige conditie was wel vereist. Op 22 juli 1994 werd tussen de vereniging, de gemeente (eigenaar) en Oranjewoud (beheerder) een overeenkomst gesloten die leidde tot electrische bediening van de brug door middel van zenders. Afgifte van de zenders zou door de vereniging geschieden.

Een tweede wapenfeit van de vereniging is haar beroep tegen de aanleg van een jachthaven aan de Noorderplassen vanuit de vrees voor overbelasting van de plas. In deze zaak werd de provincie door de Raad van State bij uitspraak van 22 juni 2000 in het ongelijk gesteld. Overigens verloor de vereniging haar tegelijkertijd ingesteld beroep tegen de hoogte van de op Het Hoofd te bouwen flats.

Afgezien van zaken als op verzoek van de vereniging inrichten van kinderspeelplaatsen, het plaatsen van een brievenbus en straatmeubilair is nog van belang te melden, dat in 1997 de watergangen zijn uitgebaggerd tot een diepte van 2,20 meter om aldus qua diepte een buffer te hebben voor de komende jaren.

NOORDERPLASSEN
Met dank aan Martien van den Broek die het ontstaan en de geschiedenis van onze bijzondere wijk hier verhaalt en illustreert met unieke foto’s van het slaan van de eerste paal in februari 1991. Heeft u ook interessante informatie of een verhaal over de wijk; andere (nieuwe) bewoners horen dat graag van u via de website en via het magazine.
Het bestuur van de VvEN.

Het was berekoud midden februari 1991 toen de eerste paal ter hoogte van Stuurboord 1 z.g.de grond werd ingeheid door de toenmalige burgemeester de Cloe en een aantal vertegenwoordigers van Eurowoningen en Oranjewoud en natuurlijk niet te vergeten de kopers van de woningen binnen het project Noorderplassen fase een te Almere. Die avond werd een koud buffet in Atlantis gepresenteerd voor de kopers, zodat die met elkaar kennis konden maken en hun nieuwe buren konden begroeten. Die zelfde avond is een provisorisch bestuur samengesteld bestaande uit Paul Slingerland, Anton Goudsmit en Lex Burgersdijk. De verkoopakte van de woningen riep heel wat vraagtekens op t.a.v. de verplichte doorgang naar ieders aanlegplaats en het onderhoud van de vaarwegen en de beschoeiing. Dit diende de kopers onderling te regelen want Oranjewoud en Eurowoningen hadden dit niet verder uitgewerkt in de verkoopvoorwaarden. Er is in de begintijd veel en hard gewerkt door het bestuur en een aantal medebewoners om alles juridisch goed in kannen en kruiken te krijgen. Op 9 oktober 1991 werd het hoogste punt in de bouw bereikt van de eerste 59 woningen binnen het totale plan. Om 15.30 uur werd de vlag gehesen met afsluitend weer een buffet in Atlantis.

Omdat de prijs voor de vrijstaande woningen toentertijd voor Almeerse begrippen vrij hoog was (van f.510.000,– tot f.600.000,–) liep de verkoop van deze 19 woningen aan de kop van de eilanden niet zo vlot als verwacht werd. Er ontstond daardoor een probleem of de bouw nog wel zou doorgaan. De verkoper had een ontbindende voorwaarde in het voorlopige verkoopcontract opgenomen dat minimaal 70% van de woningen verkocht moest zijn alvorens de bouw te realiseren. De kopers mochten allerlei wensen op tafel leggen voor de inrichting van hun woning, hetgeen bij de latere bouw streng gelimiteerd werd. Hierdoor liep de oplevering in de periode maart tot en met september 1992 flink uit de hand. De laatste vrij staande woning op Bakboord is pas ver na de uiteindelijke oplevering verkocht. Dit is dan ook de enige woning die standaard naar de specificaties van de architect is opgeleverd met een omkokerde spiltrap midden in de huiskamer en een vide. De verkoop van de twee-en meerkappers in de prijsklassen van f.325.000,– tot iets over de f.400.000,– verliep voorspoedig.

Ik schrijf een beetje voor de vuistweg omdat ik de stukken betrekking hebbende op de geschiedenis van de Noorderplassen deels uit mijn herinnering moet halen. De geschiedenis van de Noorderplassen begint zo rond 1985 toen de gemeente plannen begon te maken over de inrichting van de door zandzuiging ontstane plas en oevers. Het Rijk verplichtte de Gemeente om ook te gaan bouwen in de meer duurdere sector wat resulteerde in ontwikkeling van de projecten Noorderplassen en Almeerder Hout. De zandafzuiging voor woningbouw in de stad en de inrichting van de daardoor ontstane plas was uitbesteed aan Oranjewoud. Om het financiële plaatje rond te krijgen werd in de plannen voorzien om 250 luxueuzere woningen op pieren en eilanden op de zuidoever te ontwikkelen en te bouwen. Dit is in de latere jaren in zes fasen uitgewerkt en gebouwd. Dit deel van het project werd uitbesteed aan Eurowoningen die de bouw en verkoop verder heeft gerealiseerd. Hierbij heeft men nog een foefje uitgehaald om de bewoners, ondanks dat er een vrijstelling voor verkoop van grond in de polder gold, toch BTW te laten betalen over de verkoopwaarde van de grond, zodat Oranjewoud de voorbelasting op zijn aangifte Omzetbelasting in mindering kon brengen.

De Gemeente had van de Provincie een vergunning gekregen om de zandput tot op 25 meter diepte te mogen uitbaggeren. Op een gegeven moment constateerde de Provincie dat aan de noordkant van de plas dik 40 meter diep was uitgebaggerd en door kwel het water alweer zilt begon te ruiken. De provincie schortte hierna de vergunning op waarna de put tot op 15 à 20 meter diepte is volgestort met het slip dat uit het uitdiepen van de watergangen en uit de nieuw aan te leggen vaargeul in het Markermeer is gekomen.

Met het uitbaggeren van de vaargeulen begon men toen de casco s van de woningen nagenoeg gereed waren. Dat ging echt niet van een leien dakje. De uitvoerder De Wit van Eurowoningen sprak van uitbaggeren van dik water omdat de zijkanten steeds weer instortten. Er is tot drie en een halve meter diepte in de dunne prut een zwevende beschoeiing aangebracht. Deze werd verzwaard met ballast rietmatten met daarop stenen. In fase Een is de beschoeiing een drie meter uit de waterkant verankerd met trekstangen en recht opstaande betonankers van een vierkante meter om de werking van de ondergrond tegen te gaan. Bij de latere fasen is een andere constructie gekozen. Bij de oplevering heeft Oranjewoud ons de nodige richtlijnen gegeven voor het onderhoud en de behandeling van de beschoeiing. Immers als er door verkeerde behandeling schade bij de buren zou kunnen ontstaan is men voor de ontstane schade, volgens het verkoopcontract, civiel rechtelijk aansprakelijk met een dwangsom van f. 100.000,–.

Ter inklinking van de venige ondergrond is een zandlaag van een meter dikte opgespoten die enkele jaren heeft moeten uitrusten alvorens er gebouwd mocht worden. Volgens de landschapsarchitect van Oranjewoud zou na de bouw de grond nog minstens 10 tot 20 centimeter inklinken. De heipalen voor de woningen zijn op een tweede zandlaag, die op 10 tot 12 meter diepte in de ondergrond zit, aangebracht. Er is nog een tussen zandlaag op zo´n vijf à zes meter diepte, maar deze was niet dik genoeg om op te heien. De zandlaag varieert nogal op deze dieptes. Zo staken de heipalen voor mijn toekomstige garage zeker drie meter boven het maaiveld uit

Ook stond op de oorspronkelijke tekeningen een dam voor de kopwoningen die op latere tekeningen zomaar is verdwenen.

Tijdens de bouw is vrij veel gestolen. Tot hele badkamers aan toe zijn gesloopt en meegenomen. Ook keukentjes en tegels waren geliefde voorwerpen voor het dievengilde. Bij een van mijn buren was de keuken uitgepakt maar die heeft men toch maar laten staan omdat de kleur rood met zwart hun schijnbaar niet aanstond. Een electriciën was een magnetron aan het installeren op Bakboord toen zijn baas hem even naar boven riep en weg was de magnetron.

Toen het laatste eiland in de verkoop kwam was op een gegeven moment een gedeelte van het bos grenzend aan de Noorderleedeweg gekapt. Toen ik navraag deed bij de Gemeente bleek dat een of andere overijverige ambtenaar, in strijd met het bestemmingsplan, aan de aannemer Knipscheer een vergunning had gegeven om hier een opslagplaats voor zijn bouwmaterialen te realiseren. Bij ons stonden immers maar wat goedkope boompjes en ter plaatse van het verkooppunt van Eurowoningen waren eikenbomen gepland. De toenmalige verkoper van Eurowoningen Dieke wist van niks en was des duivels omdat hij nog een groot aantal woningen in de verkoop had en deze daardoor moeilijker te verkopen werden.

HET BRUGGETJE is een constante zorg voor het bestuur geweest en nog. In eerste instantie dienden de zeilers en grotere motorbootvaarders aan te leggen om met de hand de brug en de slagbomen te bedienen, waarna men door kon varen om opnieuw aan te moeten leggen en alles te sluiten alvorens zijn vaart te kunnen vervolgen van of naar de sluis. Nadat met procedures is gedreigd is met de Gemeente, Oranjewoud en Eurowoningen overeenstemming bereikt tot elektrificatie van de brug. De huidige en eventuele latere bewoners van de aan de plas gelegen woningen en nog in de toekomst te bouwen flats en huizen dienden bij te dragen in de kosten ter hoogte van f.10.000,– per plan aan de modernisering. Hiervoor zou men dan via de zender formule een exclusief gebruiksrecht tot toegang van de plas krijgen. Het heeft zin om dit in de gaten te houden en uit te spelen voor de nieuwbouw rond en toegang tot de plas van de nieuwe bewoners.

Op een gegeven moment nadat het totale project opgeleverd werd en er de 250 woningen gerealiseerd waren, lagen er plannen voor flatbouw en de bouw van een hotel op het Hoofd. De hotelbouwer had al een aantal bomen rond het hoofd laten plaatsen, omdat hij de toezegging tot bouwen, in strijd met het bestemmingsplan, van de gemeente had verkregen. Er waren zelfs al aandelen in het toekomstige hotel toegezegd. Na veel protesten van de direct aanwonenden en anderen is het hotel niet doorgegaan en is de projectontwikkelaar schadeloos gesteld doordat hij op een andere plaats een aantal woningen mocht gaan bouwen. De flats zijn ondertussen bijna gerealiseerd en of de toenmalige geplande haven naast Oranjewoud er nog komt zullen we nog wel zien. De vereniging heeft tot aan de Raad van State gevochten om een door de Gemeente geplande uitbreiding van 300 tot 600 ligplaatsen en überhaupt de totale doorgang van deze haven tegen te houden. Er zou ook nog een scheepswerf komen waar nu de huidige opslagplaats van Oranjewoud ligt, waarbij de loods voor de kostprijs, die Rijkswaterstaat indertijd had gerekend, overgedragen diende te worden.

De brievenbus heeft ook nogal wat voeten in de aarde nodig gehad om die te realiseren. De post ging er vanuit dat de bewoners gemakkelijk naar het postkantoortje op de Markerkant konden gaan.

De kwaliteit van het ons omringende water wordt twee wekelijks gecontroleerd door het Waterschap Zuiderzeeland, maar na een paar mooie zomerdagen met een te hoge bezetting van de stranden en te weinig toiletten was het water van de plas zodanig verontreinigd dat er bijna twee weken een zwemverbod werd afgekondigd.

De gemeente heeft ons onder meer veel beloofd maar weinig waar gemaakt. De O.Z.B. is in deze tien jaren dat wij hier wonen tot exorbitante hoogte opgedreven. In 1993 betaalde ik f. 914,– aan O.Z.B, in 1995 was dit reeds f. 1.677,– en in 1996 f. 1.724,–. Voor het jaar 2002 bedraagt deze heffing bij een te hoge taxatiewaarde reeds 1.270,50 in EURO. Door de te hoge taxaties is, zoals uit de Raadsverslagen en publikaties in de krant blijkt, er afgelopen twee jaren bijna 1.700.000 gulden te veel geïnd, hetgeen men weigert om terug te geven aan de belastingplichtigen.

De Gemeentelijke Belastingdienst gaat voor de taxatie uit van een referentiehuis. Dit was bij de kophuizen van fase een een huis dat door de dure inrichting en bouw het dubbele heeft gekost van de normaal gebouwde kopwoningen. Aan de hand hiervan stelt de Belastingdienst waarden vast voor het aantal vierkante meters grond en water van het referentiehuis. Resteert dan de waarde van het huis zelf waarop de nodige correcties aangebracht dienen te worden, zoals luxueuzere bouw en inrichting, om tot een kale huisprijs te komen. Met deze 3 factoren wordt dan de waarde van ieders huis bepaald. De Gemeente blijft weigeren deze drie gevonden factoren bekend te maken en maakt deze pas bekend bij het vertoogschrift in een Beroepszaak. Hierdoor had men tot nu toe geen enkele mogelijkheid om deze samenstelling van factoren voor de waarde vaststelling van zijn eigen huis te controleren. Gelukkig heeft de rechter in een door een Hilversumse woningcooperatie tegen de Gemeentelijke Belastingdienst van Hilversum aangespannen procedure recentelijk uitspraak gedaan, waarbij de Gemeente verpicht werd om ook deze factoren bekend te maken.

Gezamenlijk spekken wij de Gemeentekas zo voor een veel te hoog bedrag. Wij zien buiten het onderhoud van het groen van dit vele geld weinig terug in onze wijk. Kapot gereden wegkanten die levensgevaarlijk zijn, een te bochtige en te nauwe toegangsweg, constante overlast van zwaar landbouw- en bouwverkeer, slechte politiebewaking en geen behoorlijke aansluiting op de openbare voorzieningen ook nu niet bij de ontwikkeling van het plan voor de locatie Noorderplassen West. Het stuk van de Noorderleedeweg tussen de woningen aan Bakboord en de nieuwe wijk zou alleen voor fietsers toegankelijk worden. Hierdoor zou je per auto geen gebruik kunnen maken van de aldaar te realiseren voorzieningen, terwijl wij toch niet eeuwig jong blijven en het Noorderplassengebied toch één bijbehorende aparte locatie is.

Martien van den Broek